D-Jai Kosiyabong

(English is below) ภาษาไม่เพียงเป็นโครงสร้าง แต่ยังเป็นความรู้สึก เป็นการส่งผ่านที่เกินเลยขอบเขตของถ้อยคำ ในนิทรรศการเดี่ยวครั้งแรก “Resonant Abstractions” ดีใจ โกสิยพงษ์ สำรวจความสัมพันธ์อันลึกซึ้งระหว่างการสื่อสารกับการแสดงออกทางศิลปะ ด้วยการเชื่อมโยงโลกของภาพและเสียงเข้าด้วยกัน เพื่อสร้างบทสนทนาที่กระตุ้นประสาทสัมผัสหลากมิติ แก่นสำคัญของผลงานชุดนี้คือการสำรวจภาษา ไม่ใช่ในฐานะระบบตายตัว แต่เป็นรูปแบบที่ลื่นไหลและเปลี่ยนแปลงอยู่เสมอ จิตรกรรมแนวนามธรรมของเธอได้แรงบันดาลใจจากจังหวะและโครงสร้างของรูปแบบทางภาษา ถ่ายทอดไวยากรณ์ จังหวะ และน้ำเสียงออกมาเป็นองค์ประกอบที่มีชีวิตชีวาของสี ท่วงท่า และรูปทรง ผลงานเหล่านี้ไม่ใช่การแปลความตรงตัว แต่เป็นการตีความ เสมือนเสียงสะท้อนที่มองเห็นได้จากสถาปัตยกรรมอันล้ำลึกที่หล่อหลอมวิธีการสื่อความหมายของเรา คู่ขนานไปกับจิตรกรรมเหล่านี้คือ “เสียง” ที่ขยายแนวคิดนามธรรมสู่มิติของการได้ยิน ศิลปินแปลงสิ่งที่มองเห็นให้กลายเป็นเสียง ผสานโทนเสียง พื้นผิว และการสั่นพ้องในกระบวนการที่คล้ายกับสัทศาสตร์หรือบทกวี ในการปฏิสัมพันธ์นี้ ผลงานศิลปะของศิลปินสื่อสารถึงกันข้ามสื่อ สร้างระบบการสื่อสารที่เข้าถึงได้ด้วยความรู้สึกมากกว่าความหมายตรงไปตรงมา ใน “Resonant Abstractions” ดีใจท้าทายให้เราฟังด้วยสายตาและมองเห็นด้วยการได้ยิน สัมผัสการสื่อสารในรูปแบบที่สั่นสะเทือนเกินกว่าคำพูดหรือตัวอักษร ผ่านการผสานกันของภาพวาดและเสียง นิทรรศการนี้จะเชิญชวนเราเข้าสู่พื้นที่ซึ่งภาษาละลายกลายเป็นความรู้สึกบริสุทธิ์ และความหมายใหม่ปรากฏขึ้นในช่องว่างระหว่างสรรพสิ่ง _____ Language is a structure, but...